In de dramaturgische aesthetica de ondergang van den heldhaftigen, sterken en grooten mensch in zijn strijd met de hem overheerschende machten. Bij de aanschouwing daarvan ondervindt de toeschouwer een gemengd gevoel van lust en onlust: aan de eene zijde een gevoel van leed, waar hij ’s menschen nietigheid, zelfs die van der menschheid edelste vertegenwoordigers, op zoo treffende wijze ziet voor oogen gesteld; aan de andere zijde weer een gevoel van voldoening bij de edele wijze, waarop zulk een persoonlijkheid zijn lot weet te dragen.
Zoo kan de tragoedie tegelijk een neerdrukkende en een bevrijdende uitwerking hebben. Voor velen is de oplossing van het tragisch conflict slechts te vinden langs een transscendenten weg.
