(Gr. , enkel, eenig). Wijsgeerige richting, welke slechts één beginsel aanvaardt, waartoe zij alles zoekt terug te brengen; in tegenstelling van het dualisme en het pluralisme, die twee of meer dergelijke beginselen erkennen.
Een dusdanig monisme kan zich belichamen in zeer verschillende vormen, b.v. zoowel in dien van het materialisme als in dien van het spiritualisme, al naargelang de eenheid wordt gezocht in het stoffelijke dan wel in het geestelijke. Zoo heeft in onzen tijd Drews een groot aantal vormen van monisme kunnen onderscheiden. Het woord zelf is afkomstig van Wolff.
