In de Engelsche ethiek eene van George Eliot afkomstige uitdrukking ter aanduiding eener beschouwingswijze die, als een soort van tusschending tusschen optimisme en pessimisme, de wereld aanziet als verre van volmaakt, maar haar verbeterbaar acht door den arbeid der menschen, waardoor zij telkens meer onze voorstellingen van het ideale kan benaderen, terwijl die voortdurende verbetering als een soort van wet besloten ligt in de evolutie der menschheid.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Favorieten
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel vriend van Ensie en geniet van alle voordelen:
- Je eigen Ensie account
- Direct toegang tot alle zoekresultaten
- Volledige advertentievrije website
- Gratis boek cadeau als welkomstgeschenk