(Gr. van etpuvtia = ontveinzing of dissimulatie). Het met een schijn van ernst uitspreken van een oordeel dat anders klinkt dan wat men in werkelijkheid meent.
Hoewel niet kwetsend bedoeld, is toch zulk een ironische spreekwijze voor den goedverstaanden hoorder dikwijls pijnlijk en prikkelend. Trouwens de bedoeling is natuurlijk dat deze wel degelijk de ware meening, die achter de woorden verscholen ligt, doorziet. De bedriegelijkheid is dan ook niet anders dan schijnbaar, maar de bestrijding der in dien vorm geuite meening wordt er door bemoeilijkt. Inzonderheid om ’s menschen minder openlijke ondeugden als verwaandheid en huichelarij aan de kaak te stellen, is de ironie een zeer bruikbaar en werkzaam middel.
