De zedekunde, in onderscheiding van de moraal of zedeleer: eene onderscheiding, die veelal niet wordt in acht genomen, hoewel zij alleszins gerechtvaardigd is. De ethiek, in Engeland veelal betiteld als ,,moral philosophy”, houdt zich bezig met den oorsprong en de grondslagen der zedelijke oordeelvellingen, zonder daarbij te vervallen in het geven van bepaalde voorschriften of het opstellen van bepaalde regels.
Zij toch draagt geen normatief karakter en vraagt niet naar wat moet, maar naar wat is. Zij is dus wetenschappelijk, niet praktisch van aard; en daarbij natuurlijk nauw verwant eensdeels met de psychologie, anderdeels met de sociologie, aan welke wetenschappen zij een menigte van gegevens ontleent. Zoo leert de zielkunde het nauw verband van het zedelijk oordeel met de gemoedsaandoeningen, de sociologie het verband van de voorstellingen omtrent het al dan niet geoorloofde met de zeden en de maatschappelijke instellingen en gebruiken. Belangrijk is daarbij de vraag, in hoeverre de ethiek zuiver naturalistisch valt op te bouwen, dan wel zulks slechts mogelijk is met behulp van metaphysische overwegingen.
