egotisme

betekenis & definitie

Term, gebruikt door sommige Engelsche moraalphilosofen ter aanduiding van die handelingen, bij welke men te doen heeft met een zedelijk niet veroordeelbaar zorgen voor eigen belangen en waarbij zelfs indirect ook anderen gebaat zijn, zoodat er geen sprake is van een zelfzucht te hunnen nadeele maar alleen van een rechtmatige eigenliefde, streven naar zelfbehoud en ontplooiing van aangeboren gaven. Een dergelijk wijsgeerigtheoretisch egoïsme wordt trouwens ook gehuldigd door den philanthroop en altruïst, in zooverre ook hij, evenmin als iemand anders, zich in zijn streven kan plaatsen buiten zijn aangeboren aanleg en zijn neiging tot zelfbevrediging al naar de mate van zijn persoonlijkheid; ook al zijn natuurlijk de daartoe gebezigde middelen bij verschillende persoonlijkheden van zeer uiteenloopende ethische waarde.