De leer van den Arabischen wijsgeer Averroës of Ibn Roschd (12de eeuw), die evenals reeds vóór hem zijn landgenoot Avicenna, de leer van Aristoteles zocht te vereenigen met het neoplatonisme en daarbij aan de onsterfelijkheid der ziel elk individueel karakter ontzegde; terwijl anderen weer, in plaats van zulk een pantheïstische uitlegging van Aristoteles, diens leer meer naturalistisch verklaarden.
De leer van Averroës werd geruimen tijd onderwezen vooral aan de Universiteit van Padua, maar zij werd door de Kerk in den ban gedaan.
