(Gr. , zich verwonderen) . Het zich over niets verwonderen, een volgens Demokritos voor den wijze noodwendige voorwaarde van zielsrust en gelukzaligheid. Evenzoo sprak Horatius van een ,,nil admirari”.
Anderen daarentegen weer als Plato beschouwen de verwondering als grondslag en begin van alle philosopheeren. Vgl. ataraxie.
