masseren: een vast onderdeel van de verzorging van een renner. Elke wielerploeg heeft meerdere masseurs of soigneurs in dienst die na elke etappe het melkzuur uit de benen van de renners proberen te masseren. Vaak hebben renners ook nog een persoonlijke masseur die bij hen in de buurt woont voor de massages na de trainingen.
Het belangrijkste is om de gespannen spieren weer soepel te krijgen, al heeft elke renner zo zijn voorkeuren. Sommigen prefereren een harde massage, anderen een lichte. Dit is ook afhankelijk van de graad van verzuring; hoe verzuurder de benen en hoe harder/stijver de spieren, des te meer kracht moet de masseur op de spieren zetten om ze 'los te maken'. Het is duidelijk dat zo'n massage de renner, die in koers reeds heeft geleden, veel pijn kan doen. Een masseur moet dus over een flink stel armen en handen beschikken om de fenomenale spiermassa's waarover renners beschikken te manipuleren. Verder vindt de massage het best zo snel mogelijk plaats na de koers en vooraleer er wordt gegeten, omdat na de maaltijd het bloed naar de maag stroomt. De Nederlandse Vuelta-revelatie Johnny Hoogerland die twaalfde in de eindstand eindigde, zei het volgende in verband met masseren: "Ik kan niet zeggen dat ik zware benen heb na elf dagen. Ik ben een van de weinige renners die niet eens een massage nodig hebben na de koers, omdat ik van mezelf heel soepel ben. De meeste jongens liggen een half uur tot drie kwartier op tafel en vinden dat prettig. Voor mij is een keer masseren per week al genoeg. Ik houd wel van een beetje spanning op de benen." Daarover zei columnist en oud- renner Peter Winnen: "Vroeger kon ik er niet aan denken in een grote ronde een keer een massage over te slaan. De ellende van stilstaand water hing de volgende dag als een schaduw over de spieren. Johnny Hoogerland moet over benedijde benen beschikken. In elk geval is hij de meest onderhoudsvriendelijke coureur uit de geschiedenis."; deegrol.
