Kloosterorden Reeds in den voor-christelijke tijd vinden wij bij de Oosterse volken kluizenaars, die zich van de wereld afzonderen, om zich aan godsdienstige overpeinzingen ongestoord te kunnen wijden. Ook het Christendom volgde dit voorbeeld na, zoodat wij reeds in de 4e eeuw na Chr. in de woestijnen van Boven-Egypte vele kluizenaars vinden.
Als vader van het monnikenleven wordt de H. Antonius (f 356 in Egypte) beschouwd, terwijl zijn leerling Pachomius de monniken in gemeenschappelijke woningen vereenigde onder het bestuur van een overste. Eigenlijke kloostergeloften kenden deze monniken nog niet; die werden eerst door Basilius (f 379) ingevoerd, wiens regels of voorschriften nu nog in vele Grieksche en Armenische kloosters worden gevolgd. Door de monniken, die den verbannen Athanasius volgden, werd het kloosterleven ook in het Westen bekend, en verwierf o. a. door Ambrosius te Milaan en Hiëronymus te Rome vele aanhangers.
