Idylle (Gr. : eidullion = klein beeld) noemt men in onze taal wel eens een herdersdicht. Het bezingt het geluk van herders, jagers, vissers oï landbouwers in hun nog oorspronkelijke natuurstaat. Men gaat daarbij van de onderstelling uit, dat de samenleving de menschen doet ontaarden (begeerte naar rijkdom, genot, eer, enz.), zodat zij zich niet meer gelukkig voelen.
Daarom ontleenden de Grieksche idyllen-dichters de stof voor hun gedichten aan het leven der herders, enz. Deze idyllen geven dus een beeld van een land- leven, zooals de dichters zich dat droomden: rijk aan geluk en vrede, en gekenmerkt door eenvoud van zeden en vrij van elke ondeugd. Vooral de Latijnsche dichter Virgilius is om zijn idyllen bekend, door Vondel als „Landgedichten" vertaald.
