Bij de oude Kelten (Galliërs) heette een zanger of dichter bardus.
Hiervan maakte het Fransch barde, dat tegen het einde der 18e eeuw door de Duitschers als bard werd overgenomen en van hen ook bij ons burgerrecht verkreeg. Uit misverstand noemde men ook de priester-zangers bij de oude Germanen barden. Het woord wordt in verheven stijl dan ook voor „dichter" gebruikt: „De gloed van vroegere barden." „Verheft uw lied, gij vader- landsche barden !"
