Anagram betekent dat de letters van een woord in een andere volgorde gelezen worden en een nieuw woord geven; bijv. het leven is van achteren beschouwd slechts een nevel.
Zo geeft het woord obelisken (de obelisken in Egypte met hieroglyphen) nee silebo, d. w. z. en ik zal niet zwijgen. Uit de woorden: „Revolution française" maakte men : „La France veut son roi" — „Frankrijk wil zijn koning", of ook : „Un Corse Ia finira, Veto !" — „een Corsicaan zal er een einde aan maken, Veto !" (Monsieur Veto, was de spotnaam voor den koning, daar deze het recht van veto gekregen had.) — Zoo maakte Cats in een schimpdicht op Joost van Vondelens uit diens naam: „Sotje vol van sonden", wat zeker niet veel geestigheid verraadt. Vooral schrijvers maken voor het aannemen van een schuilnaam (pseudoniem) veel gebruik van anagrammen; bijv. Fabius neemt F. Ä. Buis; Joh. Been: Joh. Eben; Maesdorp: P. Rosmade, enz.
