— ik verbied — is een term, dien wij het eerst in het Romeinse staatsrecht ontmoeten en betekent het onvoorwaardelijke recht de uitvoering of in werkingtreding van wettig tot stand gekomen besluiten of wetten te verhinderen. Bij de Romeinen bijv. kon één consul of één volkstribuun de besluiten van de anderen, of van den Senaat krachteloos maken, door daarover zijn veto uit te spreken.
De werking van dit recht was zuiver negatief: degene, die het veto uitsprak, mocht er niets voor in de plaats stellen.Ook in later tijden hadden staatshoofden het recht van veto, bijv. over de besluiten van het parlement. Een ander voorbeeld is het recht, dat het huis Habsburg had, om over de pauskeuze zijn veto uit te spreken.
Het meest bekend is het recht van veto, dat de president der Verenigde Staten heeft; dit heft het gewraakte wetsbesluit alleen op tot een nieuwe beslissing van het congres, het casseert niet.
