is een eigenaardig woord, dat zichzelf verklaart, als we even de afkomst nagaan. Het komt van het Latijnse pro — voor en fanum = tempel en betekent dus degene of datgene, dat vóór of buiten en niet in den tempel is of gebeurt, d.w.z. de oningewijde.
Men spreekt b.v. van een profaan, d.i. werelds, schrijver en de profane geschiedenis, in tegenstelling tot een gewijd of bijbels schrijver (-geschiedenis).
