Jean Léon Jaurès (1859—1914) was een Frans socialistisch politicus en historicus. In den beginne wijdde hij zich bijna uitsluitend aan de wetenschap; o.a. was hij enigen tijd professor in Toulouse.
In 1885 ging hij als afgevaardigde voor een arrondissement in zijn geboortestreek Languedoc naar Parijs. Van dit moment af wijdde hij zich aan de politiek en de journalistiek.
Zijn opvattingen waren gematigd socialistisch, hij was echter een overtuigd internationalist, waardoor hij zich den haat van vele felle nationalisten op den hals haalde. Vooral keerde hij zich tegen de gedachte, die in sommige Franse kringen heerste: door een oorlog wraak te nemen op Duitsland.Jaurès genoot ook veel achting bij de tegenpartij, terwijl hij bij zijn eigen partij, waarvan hij de leider was, in hoog aanzien stond. Daar hij zelf van heel eenvoudige afkomst was, kende hij de arbeiders goed en door zijn studie had hij een vasten band met de meer ontwikkelden.
In Juli 1914, vlak voor den Groten Oorlog, woonde hij het internationale congres van de socialisten te Brussel bij, waar hij de aanwezigen voor het laatst bezielde met zijn wens naar vrede. Hij wilde nog pogingen in het werk stellen, om met de Duitse socialisten te spreken, om zo den oorlog te vermijden. Ook in Parijs wilde hij al het mogelijke proberen.
Een van de jonge aanhangers van het nationalisme, die in Jaurès vooral een onvaderlandslievend man zagen, volgens andere lezingen een volkomen overspannen dwaas, schoot Jaurès op den avond van den 3isten Juli 1914 in een café in de Rue de Montmartre neer.
