Volgens de overleveringen moeten in de oudste tijden drie invallen van vreemde volksstammen in Griekenland hebben plaats gehad en wel van de Aeoliërs, de Ioniërs en de Doriërs. De Ioniërs zouden zich gevestigd hebben in Attica, Euboea, de eilanden in de Aegeïsche zee en een deel van de kust van Klein Azië.
Wanneer men echter over de „Ioniërs” spreekt, dan bedoelt men daarmee de bewoners van de twaalf Ionische steden op de kust van Klein-Azië, die, voordat het eigenlijke Griekenland tot bloei kwam, reeds op een zeer hogen trap van beschaving stonden. De twaalf steden hadden een onderlingen bond gesticht, maar ieder der leden voerde toch een vrij onafhankelijk bestaan. Zowel op het gebied van kunsten en wetenschappen als op dat van handel en kolonisatie muntten ze uit.
Tot ver in de Zwarte Zee, op Sicilië en Zuid-Italië hadden de Ionische steden hun koloniën enz. Omstreeks 550 voor Christus raakten deze steden haar onafhankelijkheid kwijt, doch eerst onder de Turken verloren zij ook haar economische betekenis.
