het Italiaanse woord, dat men jaren lang algemeen in Nederland fout geschreven heeft en dat men ook nu nog heel dikwijls fout schrijft als impressario.
Hoe men eraan komt?
Wij vermoeden, dat men het in verband brengt met het Franse impression, waarmee het niets te maken heeft. Het komt direct uit Italië. Want het is de man van de impresa (de onderneming), dus de ondernemer (impresario). In Italië wordt de directeur van een schouwburgonderneming, die op eigen kosten voorstellingen geeft, de impresario genoemd. Bij ons is de betekenis iets gewijzigd en is een impresario een ondernemer van wat men in het algemeen noemt „publieke vermakelijkheden”.
Wanneer een impresario b.v. meent, dat een bepaalde zangeres in ons land veel succes zou hebben, nodigt hij haar uit om hier te komen zingen. Hij komt met haar den prijs van haar optreden overeen, stelt één of meer avonden — soms een hele tournée — vast, huurt de nodige zalen, verzorgt de reclame, plaatst advertenties in de couranten, laat biljetten aanplakken enz., kortom hij bereidt het hele optreden van de zangeres in ons land voor en haalt haar tenslotte netjes van den trein met een grote boeket ter verwelkoming. De ontvangst komt natuurlijk op de foto-pagina’s van de kranten te staan: een mooie reclame voor de zangeres en den impresario.
Die impresario nu moet het salaris van de zangeres en de verdere onkosten, de zaalhuur, de reclame enz. betalen en hij ontvangt de entree’s van het publiek.
Veelal schiet er voor den impresario flink wat over, soms echter, als het publiek niet zo erg veel belangstelling heeft voor het gebodene, heeft de impresario een strop.
Het is niet oninteressant te weten, dat de eerste grote Europese impresario, die dit moeilijk vak met groot succes beoefend heeft, een Nederlander, een Rotterdammer was: Schürmann.
