Zoals je in den Bijbel kunt lezen, werd het lichaam van Jezus, na door zijn vrienden van het kruis te zijn afgenomen, gelegd in een in de rots uitgehouwen graf, dat toebehoorde aan Jozef van Arimathea. Om dit heilige graf is in den loop der eeuwen zoveel getwist en gestreden, dat we er hier wel iets van mogen vertellen, ofschoon het niet helemaal zeker is, dat het graf, dat thans als zodanig wordt vereerd, werkelijk de rustplaats van Jezus’ lichaam is geweest.
Toen Jeruzalem na de verwoesting door de Romeinen weer werd opgebouwd, lag er binnen de stadsmuren een heuvel, dien men algemeen beschouwde als den heuvel Golgotha.
Keizer Constantijn liet hem in 326 wegruimen en vond er een rotsgraf in, waarboven hij een rotonde liet bouwen, terwijl ernaast een kerk verrees. In 614 werd deze stichting van Constantijn door de Perzen verwoest en daarna door den monnik Modestus in den vorm van vier afzonderlijke kerken weer opgebouwd.
Nog later, nadat eerst door de Mohammedanen weer een gedeelte van het bouwwerk verwoest was, richtten de Kruisvaarders op het heiligdom, dat zij kwamen veroveren, een Romaanse kerk op, die de vier gebouwen van Modestus omvat en gedeeltelijk gebouwd is op de grondvesten van het gebouw van Constantijn. Deze Heilige Graf-kerk bestaat thans nog. De grafkapel zelf bevat twee ruimten, die met een oud-Israëlietisch rotsgraf overeenkomen. Aan de Noordzijde bevindt zich de lijksponde, een marmeren bank, waarboven steeds 43 zilveren lampen branden.
Het Heilige graf is het gemeenschappelijk eigendom van de zgn. Latijnen, Grieken, Armeniërs, Jacobietische Syriërs (zie: Jacobieten), Kopten en Abessiniërs, en de ondeelbaarheid van dit eigendom heeft reeds veel aanleiding gegeven tot eindeloze twisten. Zelfs een van de vele redenen, die den Krimoorlog, in het midden der vorige eeuw, veroorzaakt hebben, heeft enig verband met deze kwestie.
Zoals we reeds zeiden: over de echtheid van het Heilige graf zijn de geleerden het intussen nog lang niet eens.
