betekent letterlijk aanpassing of oplossing. In de taalkunde spreekt men van assimilatie, wanneer de ene klank in den loop der tijden met een anderen klank, die er vlak bij staat, gelijkluidend wordt, eraan wordt aangepast, of er als ’t ware, geheel of gedeeltelijk, in wordt opgelost.
Erg duidelijk klinkt dit niet, maar met een voorbeeld kun je ’t 'gemakkelijk begrijpen.Het woord vonnis was vroeger vondnis (de d is hier geassimileerd). Denk ook aan potlooien voor potloden, Leijen voor Leiden, rooie voor rode enz.
Ook in de studie der volkeren wordt het woord assimilatie gebruikt en dan is „aanpassing” eigenlijk de meest juiste omschrijving ervan. Zo spreekt men van assimilatie bij alle immigranten in Amerika. Of ze Duitsers, Polen of Ieren geweest zijn, allen voelen zich na enige jaren geheel en al Amerikaan.
In de natuurlijke historie is assimilatie het opnemen en verwerken van voedingsstoffen, die dan in ons bloed worden opgenomen. Ons voedsel zou niet veel nut voor ons hebben, wanneer ons lichaam niet het vermogen had, dit voedsel om te zetten in zodanige stoffen, dat het bloed die gemakkelijk kan opnemen. Deze werkzaamheid van het lichaam heet assimilatie.
Onder assimilatie wordt ook wel eens verstaan het opnemen van koolzuur uit de lucht, dat bij groene planten wordt waargenomen. Iedere groene plant heeft het vermogen om te assimileren, d.w.z. koolzuur uit de lucht op te nemen en hierbij geeft zij zuurstof af. Vandaar, dat er in bossen en in parken een zuivere, zuurstofrijke lucht hangt, die de gezondheid bevordert; vandaar ook, dat de stadsparken wel de „longen van de stad” worden genoemd.
