Arthur is een mannelijke eigennaam, vooral bekend geworden door den Keltischen nationalen held koning Arthur of Artus, die in de 6e eeuw leefde. Historisch staat alleen vast, dat hij van 516 tot ± 540 in Cornwallis regeerde en zich in den strijd tegen de opdringende Angelsaksers wist te handhaven.
Ook als kampvechter voor het Christendom verwierf hij groten roem. Ten slotte sneuvelde hij in een gevecht tegen zijn neef Medraud, die hem verraden had.Reeds in de 8ste eeuw waren er veel sagen en legenden over hem en zijn voornaamste ridders in omloop, evenals later over keizer Karel den Groten en diens Paladijnen. Gedurende de romantische Middeleeuwen leverden deze sagen stof voor vele heldenliederen en romances, die de befaamde dichters der 12de eeuw schreven (Chrétien de Troyes, Hartman von der Aue, Wolfram von Eschenbach). De dichterlijke fantasie omgaf Arthur en zijn hof met een stralenkrans, waarin de historische personen geheel en al verdwenen.
Koning Arthur — aldus vertelt de sage — de zoon van Uter, koning van Wales, houdt schitterend hof in zijn residentie Kaerllion aan de Usk. Zijn gemalin is de even schone als deugdzame Ginevra, dochter van den hertog van Cornwallis. Een schare van dappere ridders, „die niet aan tafel gaan, alvorens zij een avontuur beleefd hebben”, omgeeft den koning. De tien geweldigste helden vormen met Arthur en Ginevra den kring van „de Ronde Tafel”. Tot dezen kring toegelaten te worden, is de hoogste eer, die een ridder verwerven kan, want aan de Ronde Tafel kent men geen voorrang; hier hebben alle leden dezelfde rechten en zijn de gelijken van den koning.
Deze uitverkorenen worden ons met name genoemd, o.a.: Lancelot, Gawein, Iwein met den leeuw, Parcival of Parsifal, Lohengrin, Tristan, Erec, Wigalois, Ither de Rode en Willehalm.
Door Richard Wagners opera’s hebben de sagen van Parsifal, Lohengrin en Tristan algemene bekendheid gekregen.
