[VLat. systema, Gr. sustèma = het bijeengeplaatste, van su- = sun- = samen-, en histèmi = ik stel]
1 (alg.) stelsel, gerangschikt geheel, geheel van onderdelen die volgens een kunstmatig of natuurlijk ordenend beginsel met elkaar samenhangen; een geheel van geordende principes (bijv.: een taalsysteem), logisch geordend geheel van stellingen en begrippen (bijv.: een filosofisch systeem, een politiek systeem); een samengesteld en betrekkelijk zelfstandig geheel dat al dan niet in uitwisseling van energie, materie of informatie met zijn omgeving staat;
2 (natuurwetenschappen) ordening van de natuurobjecten volgens bep. kenmerken;
3 ordening van de informatiegegevens ten behoeve van de verwerking daarvan door een computer;
4 (muz.) toonstelsel, aantal en onderlinge stemming van de tonen (bijv.: het twaalftonensysteem);
5 stelsel van handelingen of werkwijzen;
6 (concreet) samenhangend geheel van gelijksoortige eenheden, bijv.: een buizensysteem.
