[v. VLat. Sadducaeus, naar Sadok, de stamvader van de priesters in Salomons tempel, volgens anderen van Hebr. Saddikim = de Rechtvaardigen] ten tijde van Jezus aanhanger van een belangrijke religieus-politieke groepering bij de joden, vooral bestaande uit de adellijke priesterstand met grote invloed in het sanhedrin (z.a.).
Hun tegenstanders waren de Farizeeën (z.a.). In tegenstelling tot deze laatsten hielden zij zich alleen aan de geschreven wetten (de Thora) en niet aan de soms strenge mondelinge overlevering. Zij legden de nadruk op de vrije wil, en geloofden niet in het bestaan van engelen en geesten en evenmin in de opstanding der doden.
