[Gr. husteron-proteron = het laatste-eerste]
1 (stilistiek) redekundige figuur waarbij vooropstaat wat het laatst moet komen, omkering van de natuurlijke volgorde der begrippen, soms opzettelijk toegepast;
2 (fil.) manier van het trachten bewijzen van een stelling door iets dat pas
bewezen kan worden door de stelling zelf; ongerijmdheid.
