ook: fakier (v. Arab. fakir = arm, behoeftig]
1. oorspr.: islamiet die wegens armoede in aanmerking komt voor de bij de wet geregelde weldadigheid; spec.: soefische asceet die vrijwillig afstand doet van alle bezit, zich totaal op Allah verlaat en zijn onderhoud bijeen bedelt;
2. via de islam heeft de term fakir ook ingang gevonden in India en wordt daar gebruikt voor hindoeïstische asceten en yogi's, die fysieke pijn trachten te overwinnen.
