[v. VLat. convergere, van Lat. con-, z.a., en vergere = ergens heen gericht zijn]
1 (alg.) het zich richten en samenkomen in één punt (v. lichtstralen, lijnen, verkeerslijnen e.d., ook fig.: van strevingen);
2 (algebra) het steeds kleiner worden van termen van een rij getallen, bijv.: 1, ½, ¼, ⅛, ... convergeert naar 0, hoe verder men de rij getallen voortzet, des te dichter nadert de laatste term 0.
