(Lat.; = rechte klimming; ascénsio = opklimming, < ascéndëre = opklimmen, bestijgen; recta = fem. v. rectus = recht). Deze Latijnse term is een lett. vertaling van de Griekse anaphora orthè.
Hiermee wordt bedoeld de boog van de aequator tussen het lentepunt en het snijpunt met de declinatiecirkel van een ster, gemeten in een richting, tegengesteld aan die van de dagelijkse beweging van de zon. In het algemeen is ascénsio of opklimming van een ster de sferische afstand van het lentepunt tot dat punt van de aequator dat met de ster tegelijk opkomt. Voor loodrechte hemelstand (Lat. sphaera recta = rechte hemelbol) komt dit overeen met de eerst gegeven definitie van ascensio recta. In tegenstelling met deze heet de ascensio bij schuine hemelstand (Lat. sphaera obliqua = schuine hemelbol) ascénsio obliqua = scheve klimming.
