(Lat. tángens, gen. -entis = part. praes. v. tángere = raken; raaklijn, bepaalde goniometrische functie; → boussole). Instrument voor het meten van de sterkte van een electrischen stroom, die hier evenredig is met den tangens van den hoek van afwijking van een magneetnaald; vandaar de naam.
De eerste tangentenboussole werd in 1837 geconstrueerd door Pouillet (1790-1868).
