(Sb, 51), Antimonium. Metalliek antimonium was reeds in de oudheid bekend.
Zo werd in Assyrië een vaas gevonden van zuiver antimonium, eveneens ornamenten op een Trans-Caucasisch kerkhof in het begin van den ijzertijd. Ook in het oude China was het metaal zeker bekend. Het sulfide (grauwspiesglans) werd als cosmeticum gebruikt voor het schminken der oogleden en als geneesmiddel. Het komt onder den naam (m)sdmt (voornamelijk loodglans) voor bij de Egyptenaren, onder de namen strmmi en stfbi bij de Grieken, en onder de namen stimmi, stibi en stibium bij de Romeinen. Het laatste werd de naam voor het element. In de geschriften der alchimisten wordt dikwijls over het vrije antimonium en zijn verbindingen gesproken, zo b.v. in het boek „Cúrrus triumphâlis antimónii (triomfwagen van het antimonium), dat op naam staat van Basilius Valentinus. De naam antimonium is misschien van Arabischen oorsprong (uit al-ithmid of al-uthmud = spiesglans) ; volgens anderen ontstaan uit Gr. anthemónion = bloesem.
