(Sn, 50), Tin .Het brons, waarvan tin een der bestanddelen is, was reeds 3000 v. Chr. in Mesopotamië bekend, in Egypte pas omstreeks 2000 v.
Chr. Waarschijnlijk werd het verkregen door samensmelten, niet van koper en tin, maar van koper- en tinertsen. Het tin zelf werd eerst later bekend en pas algemeen in den Hellenistischen tijd (ong. 300 v. Chr.). In de oudheid werd tin dikwijls verwisseld met lood. Plinius (23-79) onderscheidt het tin als plúmbum album (= wit lood) van het gewone lood, dat hij plúmbum nigrum (= zwart lood) noemt.
De Latijnse naam stágnum, later stânnum, die oorspronkelijk voor een legering van zilver en lood werd gebruikt, krijgt eerst in de 4e eeuw na Chr. de betekenis van tin. De oorsprong van Ned. tin is onzeker.
