(Lat. chromáticus = Gr. chrómatikós = volgens de chromatische toonladder; Gr. chroma = oppervlakte van het lichaam, huid, (huids-) kleur; in de toonkunst: een bijzondere toonladder).
1. In de geluidsleer: chromatische toonladder of gelijkzwevende stemming is die welke met gelijke intervallen opklimt.
2. In de optica wordt chromatisch gezegd van een verschijnsel waarbij kleureffecten optreden; b.v. chromatische = aberratie, → polarisatie, etc.
