(Be, 4). (Lat. béryllos of béryllus = Gr. bêryllos = beryl). Het oxyde werd in 1798 ontdekt door Vauquelin (1763-1829) in de edelstenen beryl en smaragd.
Het element werd in 1828 geïsoleerd door Wöhler (1800-1882) en Bussy (1794-1882) onafhankelijk van elkaar. Klaproth (1743 -1817) gaf den naam beryllium naar het gesteente beryl, waarin het element werd gevonden. Vauquelin had den naam glucinium voorgesteld wegens den zoeten smaak van de oplosbare verbindingen (Gr. glykys = zoet). De laatste naam, resp. glucinum of glycium, wordt nog in Frankrijk en Engeland gebruikt.
