v
Deze naam is een laat-Gri. afleiding van Gri. ion 'viooltje’ en anthos 'bloem’ of rechtstreeks afgeleid van Lat. Violante, van viola ‘viooltje’. Verder kan de naam samengevallen zijn met Oudfrans lolente, de Romaanse vorm van Odelinde. Deze Germ. naam is een samenstelling uit Od'erfgoed' (zie od-) en -lind 'schild van lindehout’ of 'slang (als kenner van de geheimen)' (zie lind-). Het oudste voorb. van een draagster van de naam is koningin Jolantha van Jeruzalem (1206-1210). Zij was een Byzantijnse prinses, de dochter van markgraaf Koenraad van Montserrat (Spa.).
Via Anjou kwam de naam naar Luxemburg en Lotharingen. Ook een zuster van Lodewijk XI, hertogin van Savoye, heette Yolande. Verder is het in de vorm Jolanda de naam van een dochter van Bela IV, koning van Hong. (geb. 1235). Zij huwde met hertog Boleslaw van Polen. De naam was in de middeleeuwen reeds tamelijk verbreid bij de adel: Yolanthe, Jolantha van Vianden, geb. ca. 1231 (Ned. L. 1960, 200); Jolanda van Gennep, moeder van Walraven I, achtste heer van Brederode, Gennep, Vianen en Ameide, 14e eeuw (Gens N.
XXI, 316); Jolanthe de Lataing, gehuwd met Reinoud II, heer van Brederode, gest. 1497 (ook in: Gens N. XXI, 316); Yolente van Gaasbeek, vrouwe van Culemborg, 1423 (Ned. L. 1966, 290); Jolante, bastaarddochter van Gelre, tweede helft 15e eeuw (Dek-E. 22). De laatste decennia is deze naam in Ndl. populair geworden.
