m
Oorspr. een Scand. naam, van Oudnoors Thorvaldr. Het eerste lid is Thor, de Germ. god (vgl. Thora) en het tweede lid is -wald 'heersen’, vgl. Du. walten (zie -wald-). De naam kwam al vroeg in Normandië in gebruik (fn.: Toroude) en is ook bewaard in de pln. Bourg-théroude (Eure) en volgens J. de Vries (1962) in Torhout in West-Vla. (in 743 vermeld als Thoraldi lucus (‘bos’) en in 865-76 als Turholt).
Daarna ook in Eng. De naam kwam ook voor in de Frank, romans; in de ‘Chanson de Roland’ 'verla-
tijnst' tot Turoldus.
