'Overwinning, zege, geweld’:. In persoonsnamen reeds vanaf de eerste eeuw na Chr. aan te tonen (Tacitus, Ann.; vgl. de Cheruskenvorst Segimêrus, Segi(s)mundus, Segestes).
Got. sigis; Oudhoogduits sigu, sigi, Middelhoogduits sige, sic, Sieg; Oudnederfrankisch sigi-; Middelnederlands sêghe; Oudsaksisch sigi-, si-; Oudfries st; Angelsaksisch sige, sigor, Oudnoorse sigr; Indogerm. seghos-. Van een wortel segh-, vgl. Oudindisch sáhas 'geweld, macht, overwinning', sahaté 'overweldigt, zegeviert', Gri. echo 'ik heb’, veri. tijd eichon uit e-seghom, ischo ‘ik houd (krachtig) vast', uit sisgh-ô, ischus 'kracht’. Ook Indogerm. naamelement: Gri. Echephroon, Gall. Sego-mêrus, Sego-vesus, pln. Segedunum.
