m
Lat. (Paschalis) afleiding van Aram. pascha 'Pasen', de betekenis is 'geboren op paasdag’ (vgl. Noël en Natalis). Heiligennaam: 1) Paus Paschalis I (817-824), eerst abt van het Stefanusklooster bij de St.-Pieter. Kerk. feestdag: 14 mei.; 2) Petrus Pascual (Pascalis), waarschijnlijk geb. in Valencia in 1227. In 1296 bisschop van Jaén, martelaar in 1300; kerk. feestdag: 23 okt, 6 dec.; 3) Paschalis Baylon, geb. 1540 in Aragon, genoemd naar zijn geboortedag, plnksteren: Pascua de Pentecostés, gest. 1592; kerk. feestdag: 17 mei.; 4) Paschasius Radbertus (Paschasius is de Gri. vorm), geb. ca. 785, een groot geleerde. In 842 è 844 werd hij abt van Corbie; zijn voornaamste werk is 'De corpore et sanguine Domini', gest. ca. 860; kerk. feestdag: 26 apr.; 5) Paschasius, diaken in Rome, gest. ca. 514; kerk. feestdag: 31 mei.
De naam kwam in ons taalgebied in de 14e eeuw in gebruik: Pascalis 1302, Pascharis, Paas, Pasin 1350 (J. Lindemans, Album P. J. Meertens, blz. 102); Kortrijk ca. 1400 (Debrabandere): Paesschijnne, Paesschynkin, Paesschaert, Paesscharis, Paesschier, Paessin, Paesschijn; Passchier, Ze. 1586 (uit Vla.; Vla. SL-1223), Passchyer, Ze. 1663 (Gens N. XX, 322), Paes, Ze. 1712.
Opkomst van vr. vormen: Passchine Utrecht 1591 (Ned. L. 1963, 221), Paschyne Brugge 1555 (Schouteet 94); Pascasia Boekhout 1626 = Pascha 1622 = Peschina 1619 = Paesschijn 1618 (K. Roelandts 1951, 17); Passchijntje, Veere 1640.
