Fri. en Gron. naam, met varianten als lelk, Ilco en IJle (m.) en leltsje, llka en IJlke (vr.). In de spelling Iele ook in Noord-Holl. in de 16e/17e eeuw.
Voor de vormen met ie, resp. i-, ij- geldt dezelfde opmerking als gemaakt is onder Ibe en Ide. Ze worden door elkaar gebruikt, maar oorspr. zijn ze van verschillende herkomst: ie- kan door klankwisseling uit e zijn ontstaan, vgl. dus Iele met Ele. De namen zijn te sterk verkort om met zekerheid iets over de oorsprong te zeggen.
