m
De naam is vermoedelijk door Chrétien de Troyes in de 12e eeuw in zijn Fra. bewerkingen van de Kelt. Arthurromans gebracht (‘Lancelot de la Charrete, -du lac’). De ety-
mologie is niet zeker. Indien hij samenhangt met een Germ. land-naam, zou er driemaal een vleiuitgang in opgenomen zijn: Lanzo, van Land- ('land') en Fra. -el en ot. Ook in het Eng. werd de naam overgenomen; hij werd daar een typisch boerennaam. Ook in de ‘Merchant of Venice’ van Shakespeare komt hij voor: Launcelot Gobbo, de knecht van Shylock. In Ndl. kwam de naam in het z. in de 15e eeuw in gebruik (Lans = Lancelot, Noord-Brab. 15e eeuw), in Holl. in de 16e eeuw (Lancelot, Lanceloot).
