m
Kempe. Fri. naam. Van oorsprong een Germ. naam van een stam met de betekenis 'kamp, strijd'. Mogelijk net als Schelte en Easge een oude Fri. rechtsnaam, de kempa was nl. de wettelijke kampvechter (vgl. Sipma 1952, 72). Vroeger kwam de naam ook elders voor: Philips Kempen s., Holl. 1317 (RGH), Hanne Kempen s., Marken 1344; Kempe, Noord-Holl. 14e eeuw.
Ook in Ze.: Willemanus filius Kempen, 1223 (Meertens, Ze fn. 45). Voorbeeld van ‘verlatijnsing’ in Fri. in de 17e eeuw: prof. Dr. Kempe = Campegius Vitringa, geb. Leeuwarden 1659 (Ned. L. 1955,109).
