m
Tot deze Fri. naam behoren o.a. de varianten Ico, lege, Igge, Ikele, IJgis en Yk (m.) en lek, Ika, IJkelien en Ykjen (vr.). De vormen met ie-, resp. i-, y- worden door elkaar gebruikt, maar hier geldt dezelfde opmerking als gemaakt is bij Ibe en Ide; ie- uit e is dus in verschillende gevallen waarschijnlijk. De namen zijn te sterk verkort om met zekerheid iets over de oorsprong te zeggen. Zie Förstemann 942.
