m
De naam Aegidius hangt volgens sommigen samen met Gri. aigis 'geitevel', later vereenzelvigd met het schild van Zeus (vgl. ook Gri. aigidion ‘geitje’). Anderen zien er een vóór-Gri. wortel in, waarvan de betekenis duister is. De naam was al vrij vroeg in de middeleeuwen populair door de heilige Aegidius. Hij was kluizenaar in de Provence en abt van een door hem gesticht klooster. Bij het klooster ontstond later de naar hem genoemde stad St.-Gilles. Zijn graf was vanouds een bekende bedevaartplaats.
Hij is een van de noodhelpers, gest. tussen 721 en 725; kerk. feestdag: 1 sept. Socin: Gilius (lt.) 1186; Egidius Rijnland 764; Littger 195: kan nog 'Angleichung’ zijn aan een Germ. naam met agien thiwa, verlatijnst tot -theus, -deus. Vla. 12e eeuw (Leys), Noord-Ndl. 1186. Oude vr. vormen van de naam: vrouw Gillis van der Lecke, vrouwe van Cralinghen 1502. Zie ook Gillis en Jilles.
