Een als krachtterm gebruikte verbastering van verdoren, die zoiets betekent als ‘iem. van het verstand, de herinnering, het zelfbewustzijn beroven’ of ‘beroofd worden; verdwazen, buiten zichzelf (doen) raken; op een onverstandige onbezonnen, dwaze of versufte wijze (doen) handelen of denken’. Verdorie (1889) zelfheeft de betekenis ‘verduiveld, verdraaid’. Er bestaan vele verbasteringen: naast verdorie ook verdarrie en verdurrie. Andere, vooral dialectische, varianten zijn verdoringe, verdorisch, verdoren, verdoors, verdorens, verdorelinge en verdoord, althans volgens het WNT.
Als verkorting vond ik torie. De vloek fungeert als uitlaatklep voor schrik, verbazing, verontwaardiging, irritatie, woede enz.
