In de historische roman Jan Faessen [1857] van L. Mulder komt het volgende citaat voor: “Daar viel een donderende slag van den metalen klopper op de voordeur, terstond door een tweeden en derden gevolgd. ‘Verdoemenis!’ brulde Stoutenburg.” De volledige verwensing zal luiden loop naar de verdoemenis! De oorspronkelijke betekenis is afgezwakt tot ‘sodemieter op’.
De verbinding ik zweer op mijn eeuwige verdoemenis bevat een zelfverwensing. De verwensing laat ze naar de verdommenis lopen! drukt thans gelatenheid of onverschilligheid van de spreker uit ten opzichte van het gebeuren, of jegens de daad van hemzelf of van een ander.zie lopen, slijpsteen, verrekkenis.
