een zeer onaangenaam euvel, hierin bestaande, dat aan de voeten éen groote hoeveelheid zweet (zie ald.) wordt afgescheiden. Het ongemak is dikwijls aangeboren, en wordt bevorderd door zeer veel loepen of staan, ook door onzindelijkheid, en komt het meest voor in den middelbaren leeftijd, zelden bij kinderen of ouden van dagen.
Z. zijn niet slechts te vreezen om hun walgelijken stank (osmidrosis), welke wordt veroorzaakt door de snelle ontleding en ontbinding van het afgescheiden zweet en de daarin achterblijvende afschilfering der huid, maar kunnen ook licht pijnlijke ontstekingen der huid veroorzaken, vooral aan de voetzool en tusschen de teenen. Daarenboven leveren Z., wegens de gedurige vochtigheid der voetbekleeding, een voortdurend gevaar op voor kouvatten. Wie aan Z. lijdt drage wollen kousen en verwissele deze dikwijls, neme tweemaal daags een lauw voetbad en strooie in zijn kousen salicylzuurpoeder of tannine; ook is penseelen met formaline-alcohol aan te bevelen. De meening, dat plotselinge onderdrukking van het voetzweet zware ziekten kan veroorzaken, mist allen grond. Wie er niettemin prijs op stelt, de bij verkoudheid als anderszins plotseling uitgebleven zweetafscheiding aan de voeten weer op te wekken, bereikt dit het zekerst door zeer warme voetbaden te nemen of door inwikkeling van de voeten in guttaperchapdpier. In de tropische landen verdwijnt dit euvel, ook waar het jarenlang heeft bestaan, in den regel vanzelf, hetgeen wellicht moet worden toegeschreven aan de vermeerderde algemeene zwee taf scheiding, aan de luchtiger bekleeding der voeten en aan het vele baden.
