Mycetes, Fungi, zijn thallophyten, van de Algen onderscheiden door het gemis aan bladgroen. Zij kunnen dus zelf het koolzuur uit den dampkring niet assimileeren en moeten een gedeelte van hun voedsel ontleenen aan organische stof.
Sommige soorten groeien op levende planten (parasieten), andere op organischen afval (saprophyten). De zeer talrijke soorten worden tot de volgende groepen gebracht: Schyzomycetes (splijtzwammen, bacteriën), Miyxomycetes (slijmzwammen), Fhycomycetes (wierzwammen), Ascomycetes en Basidiomycetes De zwammen vormen de talrijkste klasse der Cryptogamen; zij zijn zeer verschillend van gedaante en grootte. Sommige, bijvoorbeeld de Splijtzwammen, zijn zoo klein, dat zij slechts bij sterke vergrooting kunnen waargenomen worden, andere bijv. de Paddestoelen, hebben een aanmerkelijke grootte. De verschillende soorten, wier getal men veilig op 10.000 kan stellen, zijn overal verspreid, waar het plantenleven nog mogelijk is. Dat gedeelte van de zwam, waarmee zij haar voedsel uit de planten of uit den organischen afval trekt en dat derhalve de rol van wortel vervult, heet mycelium, moeder- of zwamvlokken, of thallus. Zijne draden verliezen zich naar boven in de vruchtdraden of vruchtlichamen, die conidiën of sporen moeten vormen.
Over het algemeen teeder van bouw en uit kleurlooze draden, hyphen, gevormd, kunnen toch de myceliumdraden, onder sommige omstandigheden tot streng- of knolvormige lichamen uitgroeien, die niet alleen in vorm en (grootte, maar ook in kleur van elkander kunnen verschillen. Men heeft ze wegens hunne meerdere dichtheid, sclerotia, en wegens hun latent leven, rustende of slapende mycelia genoemd. Voorbeelden hiervan vindt men bijv. in het moederkoorn. Eene sexueele of geslachtelijke voortplanting vindt mén alleen bij de Wierzwammen. De asexueele of ongeslachtelijke voortplanting, door middel van sporen, vertoont zich onder verschillende vormen. Zoo vindt men zwermsporen, van wimpers voorzien en in groote getale in sporangiën voortgebracht, bij de Oömycetes, onbewegelijke sporen bij de Zygomycetes en alle andere fungi.
De onbewegelijke sporen ontstaan óf binnen een hulsel of moedercel en heeten dan enclosporen, óf aan de toppen van sommige draden, óf aan de oppervlakte van bepaalde cellen en heeten dan in de beide laatste gevallen exosporen. De endosporen der Zygosporeae of lagere zwammen zijn besloten in den blaasvormigen top van een opstaanden draad, n.l. in een sporangium; die der hoogere (Ascomycetes) in cellen, die deel uitmaken van een vruehtlichaam, n.l. in z.g. asci (sporeblazen, of -beurzen). De sporen, in asci voortgebracht, heeten ascosporen.De exosporen worden bij de lagere zwammen (Oömycetes en Hyphomycetes of Schimmels) eveneens door draden gedragen, zonder eenig omhulsel, nu eens elk afzonderlijk, dan eens tot snoeren vereenigd. Bij de hoogere (Basidiomycetes) maken zij deel uit van het vruchtlichaam, zij zijn n.l. op korte dunne steeltjes, sterigmata, gezeten en nemen de bovenste ronding van breed-knotsvormige cellen in, die men basidiën noemt en die, aan de oppervlakte van platen of lamellen (Agaricineae), stekels (Hydneae), plooien (Cantharellus), schijven (Thelephoreae), in buizen (Polyporeae) gezeten, dikwerf over groote uitgestrektheden dicht bij elkander staan en dan een z.g. hymenium of kiemvlies (zie fig.) vormen.
Tusschen de vruchtbare basidiën vindt men dikwijls onvruchtbare, die paraphysen of cystiden geheeten worden, naar gelang zij meer op vruchtbare gelijken of zich daarvan onderscheiden door grootere afmeting en dikkere wanden. Het aantal sporen, door basidiën gedragen, bedraagt meestal 4. Verschillende soorten van fungi worden gegeten; zij bevatten veel stikstofverbindingen en zouden dus veel voedingswaarde hebben, indien zij niet zoo slecht verteerbaar waren. De vele vergiftige soorten onder de fungi sporen tot voorzichtigheid aan in het gebruik. De uitwerking van het vergif, in verschillende fungi aanwezig, wordt dikwijls eerst na 4 a 5 uur merkbaar door het gevoel van onpasselijkheid, buikpijn, braken renz. Het voornaamste middel om de nadeelige werking te verhelpen is dikwijls het opwekken van braken of het bevorderen van snelle ontlasting, bijv. door het gebruik van wonderolie.
Als tegengif tegen de Vliegenzwam geven de geneesheeren atropine. De chemische samenstelling der verschillende vergiften is nog zeer weinig onderzocht. Vele zijn in water oplosbaar, zoodat sommige vergiftige zwammen hun gevaarlijk karakter verliezen na herhaalde wasschingen en koking met azijn, water, wijn, alkohol of zoutoplossingen. Ook kan het vergif vervluchtigen en kunnen dus zwammen, in verschen toestand vergiftig, later in gedroogden toestand onschadelijk worden. Onder de verderfelijkste fungi moeten verschillende ziekte-opwekkende bacteriën (zie ald.) worden gerekend, andere soorten worden gevreesd wegens de verwoestingen, die zij in hout enz. kunnen vóórtbrengen, bijv. de huiszwam (zie ald.), of in planten bijv. de verschillende roestschimmels in de graansoorten, bij de aardappelenziekte enz.
