is eene der soorten van rem- of wrijvingdynamometers, welke het meest toepassing vindt, om het nuttig effect eener machine te bepalen (bijv. bij stoommachines, watermotoren enz.). De constructie is de navolgende: op de hoofdas van den motor is een gietijzeren schijf nauwkeurig rondloopend, bevestigd, welke aan de bovenzijde door een remklos en van onderen door een remband wordt omvat; laatstgenoemde kan door de door den rembalk (het lichaam, waaraan het geheele toestel is bevestigd) gaande schroeven worden aangetrokken.
Ter vermindering der door de sterke wrijving ontstaande warmte, moeten bovengenoemde onderdeelen steeds met zeepwater worden afgekoeld. De rembalk wordt tot vastere ligging bij het aanschroeven door een sterk touw met den bodem verbonden en tegen het naar beneden vallen door een bok ondersteund, terwijl eerstgenoemde toch een zekere mate van vrije beweging behoudt. Het uiteinde van den remhefboom wordt door gewichten of wel eene veerbalans belast en de schroeven daarna zoo lang aangedraaid, totdat de motoras bij horizontaal zwevenden rembalk het vereischte aantal omwentelingen per minuut maakt. Wanneer p voorstelt het gewicht van den aangehangen last, vermeerderd met het gereduceerde gewicht van den rembalk en de veerbalans, l den horizontalen afstand van het ophangpunt van den last tot aan het midden der motoras en n het aantal omwentelingen per minuut, dan is de nuttige arbeid (effekt) in paardenkrachten gelijk aanᴨ l
---- * np
75.30
waarbij l in meters en p in kilogr. moet worden uitgedrukt. Voor het opnemen van indieateur-diagrammen is dit toestel niet bruikbaar, daar de balk alsdan te zeer zou gaan schommelen, waardoor fouten zouden ontstaan. Hiervoor dienen dan automatische dynamometers, waarbij tijdens den geheelen remmingsduur de spanning gelijkmatig blijft.
