ureum, carbamid, N IL.CO.N1L, ’t biamid van ’t koolzuur, een eindproduct der dierlijke stofwisseling en in groote hoeveelheid aanwezig in de urine van den mensch, van alle zoogdieren, van de amphibiën en vissollen, doch niet of slechts in uiterst geringe hoeveelheid in de urine der vogels en kruipende dieren, waarin zij wordt vervangen door het urinezuur, De U. is afkomstig van het in het lichaam ontlede eiwit, van welks stikstof 80 a 90% uitgescheiden wordt in den vorm van U. Haar hoeveelheid • is daarom afhankelijk van den eiwitomzet en bedraagt gemiddeld 35 gram per dag.
Zij ontstaat voor ('en groot gedeelte niet direct uit eiwit, maar uit lagere ontledingsproducten daarvan, uit koolzuur en ammoniak; de synthese daarvan heeft plaats in de lever en daardoor wordt de vergiftige ammoniak in een niet-vergiftig lichaam veranderd. Dat zij echter ook direct uit eiwit ontstaan kan, is zeer waarschijnlijk, daar men haar ook onder de kunstmatige ontledingsproducten van het eiwit heeft aangetroffen. Als product der stofwisseling komt zij voor in alle weefsels en vochten, vooral in het zweet. U. kristalliseert in lange, kleurlooze naalden, lost in water en alcohol licht op, is in ether onoplosbaar, smaakt naar salpeter, smelt bij T32 ; langen tijd gekookt, wordt zij ontleed in ammoniak en koolzuur; onderbromige of salpeterige zuren ontleden haar in koolzuur, water en stikstof.Zij gaat met zuren, die eenvoudig aan haar worden toegevoegd, zoutachtige verbindingen aan. Ook met zouten verbindt de U. zich, bijv. met mercurinitraat, waarop de titratiemethode van Liebig berust. Historisch merkwaardig is de U., wijl zij van alle door het !evende organisme voortgebrachte stoffen het ^erst uit haar elementen synthetisch samengesteld is geworden (in 1828, door Wöhler). In den regel wordt nog heden de meeste U. verkregen met behulp dezer synthese.
