hertog van Saksen-Meiningen, geb. 22 Oct. 1687, jongste zoon van hertog Bernhard I en Elizabeth Eleonora van Bruns wijk-Wolfenbüttel; hij genoot een uiterst zorgvuldige opvoeding, bezocht de meeste landen van Europa, ook Nederland, trad in 1707 in dienst van den keizer van Duitschland, maakte enkele veldtochten van den spaanschen successie-oorlog mede, en nam in 1711 ontslag, waarop hij in het geheim in het huwelijk trad met Elizabeth Casar, dochter van een Hessischen kapitein. Bernhard I bepaalde dat het land ongedeeld moest blijven en door zijn drie zoons, onder leiding des oudsten, Ernst Ludwig, moest worden bestuurd; Ernst begon al spoedig te trachten zijn geslacht de opvolging te verzekeren, terwijl A. aandrong op opneming van zijn burgerlijke gemalin in de familie en erkenning zijner kinderen, hetgeen aan alle zijden het land in onrust hield.
Bij den dood van den oudsten broeder, 1727, trachtte keizer Karel VI een eind te maken aan de familiegeschillen door Elizabeth Cäsar tot rijksvorstin te verheffen; Karel VII verklaarde deze verheffing echter ongeldig; zij stierf in 1744; in 1746 stierf ook A's tweede broeder, Friedrich Wilhelm, waardoor hij zich eindelijk tot de alleen-regeering geroepen zag; in 1747 ontstond een oorlog tusschen Saksen-Meiningen en Gotha, de zoogenaamde Wasungeroorlog. In 1750 ging hij een nieuw huwelijk aan met Charlotte Amalie van Hessen-Philippsthal, die hem acht kinderen schonk. Hij werd de stamvader van het nieuwe Meiningensche vorstenhuis. Overl. 27 Jan 1763 te Frankfurt.
