(fr., van het lat. terracea) terrassen, horizontale stukken grond aan de helling van een berg of heuvel, als verdiepingen boven elkaar gelegen. Door het aanleggen van terrassen kunnen steile berghellingen voor de cultuur geschikt worden gemaakt.
T, is ook de naam van platte en voor een aangename verpoozing ingerichte daken (vooral in warme landen). Terrasseer en : een hellend terrein afdeelen in terrassen (bijv. voor den rijstbouw, zie Sawah).
