(gr., medewerking) is in de christelijke dogmatiek het gevoelen, dat de bekeering niet uitsluitend van de goddelijke genade, maar ook van de menschelijke medewerking afhankelijk is. Luther ontkende den invloed dezer mederwerking, terwijl Melanchton er groote waarde aan hechtte.
Deze twee meeningen veroorzaakten een synergistischen slrijd, waarin Pfeffinger en Strigel aan de zijde van Melanchton en Fiacius en Amsdorf aan die van Luther stonden. Deze strijd werd in de ,,formula concordiae” met verwerping van het Synergisme beslist.
